تأثیر دو گونه قارچ میکوریز آربوسکولار در شرایط کمبود عناصر کم مصرف بر pH آبشویه در طول رشد رویشی گیاهان سورگوم و گوجه فرنگی

در اغلب موارد کلنیزاسیون ریشه گیاهان با قارچ­های میکوریز باعث افزایش جذب عناصر کم­مصرف می­شود. برای تشخیص مکانیسم­ جذب عناصر کم­مصرف توسط قارچ­های میکوریز آربوسکولار، اندازه­گیری pH آبشویه میکوریز که معیاری از اسیدی یا قلیایی شدن ریشه­سپهر و هیف­سپهر است، ضروری به­نظر می­رسد. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل قارچ میکوریز آربوسکولار با گونه­های Glomus etunicatum،  Glomus intraradices و شاهد، فاکتور دوم شامل محلول غذایی راریسون با غلظت­های صفر، نصف و کامل از عناصر کم­مصرف، و فاکتور سوم، زمان سنجش pH آبشویه­ها که شامل 45، 65 و 85 روز پس از کشت بود. گیاهان گوجه­فرنگی(Lycopersicon esculentum Miller) و سورگوم (Sorghum bicolor L.) در پرلیت استریل کشت شده و با قارچ­های گلوموس اتونیکاتوم یا گلوموس اینترارادیسز تلقیح شدند، در حالی که تیمار شاهد فاقد همزیستی میکوریزی بود. از محلول غذایی راریسون با سه سطح صفر، نصف و کامل از عناصر کم­مصرف، در طول رشد رویشی گیاهان استفاده شد. pH آبشویه­ها نیز 45، 65 و 85 روز پس از کشت گیاهان اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که کلنیزاسیون ریشه سورگوم با قارچ­های گلوموس اتونیکاتوم و گلوموس اینترارادیسز به ترتیب 43 و 37 درصد بود. برخلاف گیاهان سورگوم، همزیستی میکوریزی در گیاهان گوجه­فرنگی مشاهده نشد. pH آبشویه­های گیاهان میکوریزی کمتر از غیرمیکوریزی بود. در این زمینه قارچ گلوموس اینترارادیسز کاراتر از گلوموس اتونیکاتوم بود. سطح صفر عناصر کم­مصرف باعث کاهش pH آبشویه شد. 65 روز پس از کشت، آبشویه­ها کمترین مقدار pH را داشتند. در تمامی تیمار­ها pH آبشویه بیشتر از 6/7 بود. به­نظر می­رسد که عامل اصلی این پدیده تغذیه نیتراتی گیاهان است. زیرا نیترات بیشترین منبع ازت در محلول غذایی راریسون را تشکیل می­دهد.